ΕΝΑΣ ΠΡΟΧΕΙΡΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Και ας κάνω έναν απολογισμό

για τα ερωτικά μου

και ας αφήσω να μιλήσει η καρδιά

τώρα στα γηρατειά μου

 

Ας θυμηθώ πώς πέρασα

στα ξένα που γυρνούσα

με όμορφες ξανθές, μελαχρινές

το βράδυ το γλεντούσα

 

Καί αρχίζω από το ΡΟΖΑΡΙΟ

στο club του Ντανιέλου—

Πού σε όλο το ροζάριο

Είναι το πιο ωραίο

 

Αλλά για να μπεις στο CLUB αυτό

Έπρεπε Νάσαι μέλος

Να είσαι τσίφτης μερακλής

Και σ΄ όλα σου ωραίος

 

Εκεί δεν έμπαιναν ναυτικοί

Μόνο ντόπιοι αριστοκράτες

Και σπάνια εύρισκες Αλλοδαπούς

Και κάνα δυό πελάτες

 

Μόνο εκεί μέσα έβρισκες όμορφες

κομψές Αργεντινέζες—

Κι όμορφες μετανάστριες

Πού ήταν Πολωνέζες

 

Και άλλες μετανάστριες εύρισκες

Όμορφες Ουγγαρέζε ς

Πανύψηλες, γλυκύτατες πεντάμορφες

Ωσάν τίς Πολωνέζες

 

Εμένα με γουστάριζε

Μια δίμετρη Ουγγαρέζα

Πού ήτανε πεντάμορφη

Γλυκύτατη κι’ ωραία

 

Μα ήτανε πολύ ψηλή

Δυό μέτρα ίσως και παραπάνω

Στις μύτες των ποδιών σηκωνόμουνα

Και πάλι δεν την φτάνω

 

Εμένα το κεφάλι μου έφτανε

Κάτω απ΄ τά βυζιά της

Μικρό βαρκάκι ήμουνα

Μέσα στην Αγκαλιά της

 

Και ο φίλος μου μού έλεγε

Βρέ πώς θα την κουμαντάρεις

Θέλεις τέσσερα ρυμουλκά

Για να τη Μανουβράρεις

 

Τελείως πιά τρελάθηκες

Τί πᾶς μωρέ να κάνεις

Δεν βλέπεις μωρέ το θεριό

Μπορεί να σέ ξεκάνει

 

Κανένανε δε άκουσα

Και φύγαμε οί δυό μας

Να κάνουμε πραγματικότητα

Τ΄ όμορφο όνειρό μας

 

Και πράγματι θαυμάσια πέρασα

Μέσα στην αγκαλιά της

Στον ουρανό με πήγαναν

Τά φλογερά φιλιά της

 

Ποτέ μου δεν την ξέχασα

Και πάντα θα τη θυμάμαι

Τέτοιες φλογερές αγκαλιές

Ποτέ δε τίς ξεχνάμε.

 

Αν πεις και για το Μπουένος Άιρες

Θα βρεῖς ότι τραβάει η ψυχή σου

Ψηλή, κοντή, ξανθιά, μελαχρινή

Και ότι τραβάει η όρεξή σου

 

Είναι όλες όμως φλογερές

Είναι σωστό καμίνι

Πού άμα πάρει αυτό φωτιά

με τίποτα δεν σβήνει

 

Μα εγώ τίς ξέρω καλά

Ξέρω όλα τά κουμπιά τους

Είχα και πυροσβεστικά καλά

Κι έσβηνα τη φωτιά της

 

Και ας πάμε Βορειότερα

να πάμε Βραζιλία

όπου τα δίνουν όλα πια

με δίχως δυσκολία

 

Θα βρεις γυναίκες όμορφες

τσαχπίνες παιχνιδιάρες

Καμίνια είναι φλογερά

αχόρταγες ναζιάρες

 

Santos και Παρανάουα,

Ρεσίφε,φορταλέζα

όμορφα γλέντια αξέχαστα

Με όλα τα ωραία

 

Με Βραζιλιάνες όμορφες

Τις νύχτες στο κρεβάτι

Όλη τη νύχτα αργαλειό

χωρίς νά κλίνεις μάτι

 

Καί νάθελες να κοιμηθείς

Για να ξεκουραστείς λιγάκι

Αυτή όλο σε τσίκλωνε

Για να μην κλείσεις μάτι

 

Και άντε πάλι σότο πανιόλο Γαύρια,

Αλλά καί αλλά Φρανσία

Αυτό Το προτιμούν πολύ

Οί Γάλλοι στη Γαλλία

 

Καί άντε πάλι Γαύρια-

Ο τρόπος ο κλασικός

αγάντα Τον Κάβο να καβατζάρουμε

Κατάπλωρα ο καιρός

 

Καί αποκαμωμένος γύριζες

λίγο νά ξαποστάσεις

Έβαζε μπρος τά πυρηνικά

Καί πού νά ησυχάσεις

 

Καί τώρα στα γεράματα

οί σκέψεις μου σ’ αυτά πετάνε

Για νά με βασανίζουνε

‘Όλο σ’ αυτά γυρνάνε

 

Και τώρα στα γεράματα

Τίς ομορφιές θαυμάζω

Με πιάνει το παράπονο

Και βαριαναστενάζω

 

Γιατί κι γώ ας είμαι γέροντας

Να μην γευτώ λιγάκι ευτυχία

Ούτε θα κάμω έγκλημα

Ούτε και αμαρτία

 

Και ο Θεός το έχει πεῖ

Να κάνω ότι θέλω

Αλλού είναι το πρόβλημα

Αν θα τα καταφέρω

 

Είπαμε γέρο τώρα να ζήσεις ήσυχα

Ξέχνα τά περασμένα

Κι αυτά πού βλέπεις και ξερογλείφεσαι

Δεν κάνουνε για σένα

 

Μα το ξέρω για μένα

Είναι αργά

Πολύ αργά πιά

Να ξαναρχίσω τά παλιά

 

Αντώνης Ευθ. Χατζηγιάννης -.Σκούμπελος

ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Ε.Ν.