Στις 9 Μαΐου γιορτάζει η Ενωμένη Ευρώπη!
Στις 9 Μαΐου γιορτάζουμε κάτι το εξαιρετικό. Είναι η Ημέρα της Ευρώπης. Είναι η δική μας γιορτή. Δεν είναι ότι ανήκουμε στην Ευρώπη ή ότι αισθανόμαστε κάτι το διαφορετικό από τους άλλους λαούς, όμως, όπως και να το κάνουμε, η Ευρώπη είναι μία και μοναδική και ανήκει σε όλους εμάς που την κατοικούμε και την προσέχουμε.
Αν προσπαθήσουμε να φέρουμε στο μυαλό μας κάτι κακό για την σημερινή Ευρώπη, δεν θα τα καταφέρουμε. Η αποτυχία της Ευρωπαϊκής ενοποίησης την οποία κατά κόρον επικαλούνταν οι πολέμιοί της αποδείχθηκε όνειρο απατηλό. Η Ευρώπη γίνεται κάθε μέρα και καλύτερη. Μοιάζει με μάνα που μαζεύει σιγά σιγά κοντά της όλα τα παιδιά της. Ακόμα και αυτοί που την πολεμούσαν χτες, γίνονται ένθερμοι υποστηρικτές της σήμερα.
Ποιος θα πίστευε ποτέ, όταν πριν από μισό περίπου αιώνα, άρχιζαν οι προσπάθειες για την ένωση αυτού του κολοσσού που λέγεται Ευρώπη, ότι θα καρποφορούσε το όραμα και ότι σήμερα θα έμπαιναν στους κόλπους της τα Πρώην Ανατολικά κράτη;
Αυτά τα μικρά κρατίδια της Βαλτικής που μέχρι χτες ήταν επαρχίες της Σοβιετικής Ένωσης, θα περίμενε κανείς να είναι μέλη της Ευρώπης των 27; Το ίδιο δεν λέμε για την Τσεχία, την Σλοβακία, την Πολωνία; Μήπως όμως και η Κύπρος, θα περίμενε να της γίνει αυτή η μεγάλη τιμή, η οποία σε μεγάλο βαθμό την έχει ασφαλίσει έναντι της επιθετικής Τουρκίας;
Αξίζει όμως να σταθούμε λιγάκι στις μεγάλες επιπτώσεις που έχει αυτή η μεγάλη χώρα που δημιουργείται και που καλείται με το όνομα «Ευρώπη». Βλέπουμε αίφνης να αλλάζουν τα δεδομένα του κόσμου. Είμαστε, για να χρησιμοποιήσω πρώτο πρόσωπο, το μοναδικό μεγάλο κράτος, που έχουμε ανθρώπινο πρόσωπο. Έχουμε συμπολίτες μας λαούς, που μέχρι χτες μπορεί να ήταν και εχθροί μας. Νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο και όπως φάνηκε πρόσφατα με την πανδημία, τα εμβόλια και τα φάρμακα. Είμαστε υπέρ της Ειρήνης, της Διεθνούς νομιμότητας, της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων κλπ.
Σε όλα τα κράτη του κόσμου, η Ευρώπη εμπνέει πια σεβασμό και γίνεται αποδεκτή ως η μεγάλη δύναμη που μπορεί να παίξει κατασταλτικό ρόλο στις ορέξεις του καθενός που θα μπορούσε να επιβουλευτεί την παγκόσμια τάξη και να τη διαταράξει προς ίδιον όφελος. Πάνω σε αυτή τη βάση πρέπει να δούμε την προσπάθεια που αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά στην Ευρώπη για μια άμυνα ανεξάρτητη και αυτοδύναμη, μακριά από ξένες επιρροές. Αυτό βέβαια ήλθε ως επακόλουθο της μεγάλης επιτυχίας των διευρύνσεων. Αν σκεφτούμε ότι η Ελλάδα το 1981 ήταν το 10ο μέλος και ότι τώρα η Ευρώπη έχει 27 μέλη, καταλαβαίνουμε το τι γίνεται.
Αυτό θα πει Ευρώπη. Αυτό θα πει Ειρηνική συνύπαρξη. Είδαμε και τη Ρωσία να επιζητά την Ευρωπαϊκή Ένωση και να προσπαθεί να είναι άκρως φιλική μαζί της.
Γιατί λοιπόν να μην είναι μια ξεχωριστή γιορτή η Ημέρα της Ευρώπης; Η Ημέρα που ενώνει τόσο διαφορετικούς λαούς και τους κάνει αδέλφια; Είναι η γιορτή η δική μας. Μια γιορτή που πρέπει να μπει πλάι στις μεγάλες Εθνικές γιορτές όλων των λαών της Ευρώπης