Αγία Παρασκευή
Με τους Αγίους δένεσαι με ένα τρόπο που είναι δύσκολο να τον εξηγήσεις. Η πρώτη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που θυμάμαι είναι σε ένα μικρό χωριουδάκι του Νομού Κορινθίας. Ζάχολη είναι η ονομασία του κατά το λαό και Ευρωστίνη κατά το επίσημο κράτος. Για να συναντήσεις το χωριό αυτό πρέπει να πας στο Δερβένι και να πάρεις το δρόμο προς το Σαραντάπηχο και τη Γκούρα. Η όλη διαδρομή είναι κάτι παραπάνω από φανταστική και ενδείκνυται για το Καλοκαίρι γιατί η όλη περιοχή είναι πάρα πολύ δροσερή.
Εκεί λοιπόν στη Ζάχολη υπάρχει η μικρή εκκλησούλα της Αγίας Παρασκευής. Η μητέρα μου, όταν πηγαίναμε εκεί για εκδρομή, πάντα έλεγε, ότι η Αγία Παρασκευή είναι μια πολύ θαυματουργός Αγία και ότι πιο πολύ απ’ όλα προστατεύει τα μάτια. Φροντίζει δηλαδή ότι πιο ακριβό έχουμε, την όραση. Το να μπορούμε με άλλα λόγια να βλέπουμε και να θαυμάζουμε όλα αυτά τα έργα του Θεού είναι κάτι που φροντίζεται ιδιαίτερα από αυτή την Αγία.
Έσκυβα με ευλάβεια πάνω από την εικόνα της αυστηρής, αλλά και τόσο γλυκιάς αυτής Αγίας και προσκυνούσα με όλη μου την πίστη. Ανάβοντας συγχρόνως και το κεράκι μου για να πιάσουν και τα παιδιάστικα παρακάλια μου. Είναι μάλιστα γεγονός πως ποτέ δεν μου στέρησε κάτι η Χάρη της. Είναι για μένα, περισσότερο από μια διαρκής προστάτιδα και στοργική μητέρα και για τούτο και την τιμώ όλως ιδιαίτερα. Δεν παραλείπω μάλιστα να βρίσκομαι κοντά της και να ζητώ την ευλογία της, έστω και νοερά, κάθε στιγμή.
Σε κάποιον περίπατό μου στην Αθήνα συνάντησα μια μικρή εκκλησούλα στην οδό Αιόλου, δίπλα στην Παναγία την Χρυσοσπηλιώτισσα, που τιμάται στην Αγία Παρασκευή. Είναι τόσο μικρή η είσοδός της που πρέπει να πηγαίνεις πολύ προσεκτικά για να την διακρίνεις, ανάμεσα στα μαγαζιά που πουλούν υφάσματα και παπούτσια, από την μια, και στους τουρίστες που περιδιαβαίνουν νωχελικά τους δρόμους, από την άλλη. Βέβαια τώρα τελευταία έχει γίνει καλύτερη η κατάσταση και το Εκκλησάκι έχει συντηρηθεί και είναι ένα πραγματικό στολίδι
Μένω πάντα εκστατικός με την καθαρότητα του περιβόλου της και την αγαθότητα των καλογραιών που την υπηρετούν. Εκείνο που μου προξένησε περισσότερο δέος ήταν ο Ιερέας της, ένας εξαίρετος άνθρωπος, συνταξιούχος πλέον, που προσέρχεται κάθε μέρα από το Αιγάλεω προκειμένου να λειτουργεί και να εξομολογεί τους πιστούς. Δεν διστάζω ακόμα και σήμερα να κάθομαι στις καρέκλες του προαυλίου και να περιμένω και γω, με υπομονή την σειρά μου, προκειμένου να αλαφρώσω την ψυχή μου και την καρδιά μου από όλους εκείνους τους πονηρούς, αλλά και εκδικητικούς λογισμούς που με τυραννούν και ζητούν να γίνω και γω ένα με ότι κακό υπάρχει γύρω μας.
Με τη χάρη της Αγίας, τον τακτικό εκκλησιασμό και την καθοδήγηση του π. Νικόλαου, έχω κατορθώσει να παραβλέπω και να ξεχνώ πολλά από τα άσχημα που συναντώ. Η Αγία Παρασκευή είναι αυτή που μου κρατά τα μάτια ανοιχτά ώστε να υπερπηδώ κάθε δυσκολία. Νοιώθω το χέρι της πολλές φορές να κρατά το δικό μου και να δείχνει το δρόμο που πραγματικά όλοι θέλουμε. Ας μην ξεχάσουμε λοιπόν ότι στις 26 Ιουλίου γιορτάζει η Αγία Παρασκευή και ότι πρέπει να τιμήσουμε την ιερά μνήμη της.