Άρνηση και Αντίσταση!

Δεν υπάρχουν ιδανικές εποχές ή άνθρωποι, μπορούμε όμως σε κάθε στιγμή να προσφέρουμε το καλύτερο. Οι μεγάλοι πολιτισμοί μέσα από το πλήθος των επιτευγμάτων τους, πιστεύεται ότι δημιουργούν τις συνθήκες για ευδοκίμηση προσώπων που θεωρούνται από κάθε πλευρά τέλεια ή εξωραΐζουν τελικά τις πράξεις επιφανών προσώπων, ώστε να φαντάζουν στο μέλλον χωρίς ψεγάδι.

Μέσα από αυτές τις διαδικασίες πέρασε η προδοσία του Ιππία που οδήγησε τους Πέρσες στην Ελλάδα, η ντροπή του Εφιάλτη στις Θερμοπύλες, η αποσκίρτηση του Αλκιβιάδη από την Αθήνα, καθώς και τα ατοπήματα του Θεμιστοκλή, του Παυσανία και τόσων άλλων αρχαίων. Υπάρχει ακόμα και σήμερα διάχυτη η πεποίθηση ότι οι Έλληνες προδίδουν την πατρίδα τους.

Η ιστορία συνεχίζεται δυστυχώς, διαμέσου των αιώνων και επιβεβαιώνει συνεχώς τα λεγόμενα.

Γνωστό το άνοιγμα της Κερκόπορτας και η πτώση του Βυζαντίου, καταδικαστέα τα «κατορθώματα» του Πήλιου Γούση κατά των Σουλιωτών καθώς επίσης και οι πράξεις των γνωστών – αγνώστων κουκουλοφόρων της γερμανικής κατοχής στο πρόσφατο παρελθόν.

Εμείς που παρά τις μεταξύ μας αντιδικίες, έριδες και προδοσίες, καλούσαμε τον πατέρα των θεών και ανθρώπων Δία με το ευγενές επίθετο «Ξένιος», που θεωρούσαμε τιμή, χαρά και ευτυχία την παροχή φιλοξενίας σε κάθε ξένο. Που πολεμήσαμε πάντοτε στο πλευρό κάθε δίκιου. Ακολουθήσαμε τελευταία τα χνάρια αυτών, που δεν αφουγκράστηκαν ποτέ στη ζωή τους κάτι διαφορετικό από τον ήχο του χρήματος. Σταθήκαμε αλληλέγγυοι σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι ο παράς είναι το μόνο μέσο που μπορεί, ακόμα και σε πεθαμένο να διαγράψει τις αμαρτίες. Ενισχύσαμε φανερά όσους έχουν τη γνώμη ότι το κέρδος είναι ικανό να μετατάξει οποιονδήποτε από τους κολασμένους σε αναμάρτητο.

Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο αποδοχή αλλά και άρνηση, δεν είναι μόνο συγκατάθεση αλλά και αντίσταση. Σε πολλές περιπτώσεις τον εκφράζει περισσότερο η άρνηση και η αντίσταση.

Το χρέος είναι δικό του αν θέλει να υπάρξει ως πρόσωπο και όχι σαν πειθήνιο όργανο των εξωτερικών δυνάμεων που ασκούνται πάνω του.

Όλοι έχουμε τις ιδιαιτερότητές μας. Δε γεννηθήκαμε περισσότερο ικανοί από τους άλλους. Ούτε προσδοκούμε προνόμια. Έχουμε όμως ιερό χρέος να κρατήσουμε ψηλά το ανάστημα.

Κρινόμαστε αυτή τη στιγμή για όλα όσα, σε αντίθεση με τα πιστεύω μας, πράξαμε. Γιατί απωλέσαμε την υπόληψή μας.

Κανείς δε σε υπολογίζει όταν σου λείπει η υπόληψη. Και η υπόληψη κτίζεται σιγά – σιγά μέσα από αιώνιες διαδικασίες.

Με βάση αυτή την υπόληψη γινήκαμε μέλος της Ευρώπης, πολεμήσαμε τόσους πολυπράγμονες – παγκόσμιους ταραξίες, κερδίσαμε την ελευθερία μας, διδάξαμε τι εστί Δημοκρατία – καθαρή Σκέψη και αυταπάρνηση, καταξιωθήκαμε ως κράτος σύμβολο πολιτισμού.

Εφόσον δε μπορεί να λεχθεί πειστικά ένα ναι ή ένα όχι, δεν υπάρχει ελευθερία βούλησης και η αξιοπιστία χάνεται.

Η ελεύθερη συνείδηση, ο ελεύθερος στοχασμός και η ανοιχτή εποπτεία του κόσμου δεν είναι πλάσματα φιλοσοφικού ενοραματισμού. Είναι η ανάσα ενός ολόκληρου λαού που νιώθει να πνίγεται.