Απόστολος Παναγιωτίδης

Χειμερινή συμφωνία

Μια συμφωνία μ’ έναν λόγο της βροχής,

μας κράτησε κοντά στο παραγώνι.

Τις υποσχέσεις μας η άρνηση παγώνει

κι όλα προβάλλονται στο φόντο μιας ευχής.

Τη στράτα μας τη σκέπασ’ ο χιονιάς.

Ένα γραμμόφωνο στην ερημιά της νύχτας κλαίει.

Τί άραγε θέλει, να πει; Κανείς δε μας το λέει.

Η πόρτα τρίζει και το κρύο έγινε φονιάς.

Το τζάκι φως κι έξω νυχτώνει.

Πυκνό το χιόνι. Άσπρισ’ η νύχτα.

Μια ιστορί’ από το χτες και κάποιο γράμμα,

είν’ η ανάμνηση μίας αγάπης που μας ενώνει.

Απόστολος Παναγιωτίδης