Η ΕΓΕΡΣΙΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
Το τέλος της Μ. Τεσσαρακοστής καταλήγει σε δύο μεγάλες εορτές, την έγερσιν του τετραημέρου, και αγαπημένου φίλου του Χριστού Λαζάρου, και την θριαμβευτικήν είσοδον του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα.
Εις την Καινή Διαθήκη (ια΄1-44), αναφέρεται ότι εις την Βηθανία ζούσε κάποιος ασθενής, φίλος του Χριστού, ονόματι Λάζαρος, αδελφός της Μαρίας και της Μάρθας. Όταν αρρώστησε βαριά, οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ότι αυτόν, που αγαπούσε ήταν άρρωστος. Ο Κύριος είπεν, αυτή η ασθένεια δεν θα καταλήξει εις θάνατον, αλλά για να εκλάμψει η δύναμις και η δόξα του Θεού και ο Υιός Του να δείξει την υπερφυσικήν δύναμίν Του και την θείαν φύσιν του. Ο Λάζαρος απέθανε και ο Κύριος τον επεσκέφθη, όταν ήταν πλέον νεκρός και είπεν στην Μάρθαν «ο αδελφός σου ζήσεται, εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή». Όταν είδε τον Λάζαρον νεκρόν, εδάκρυσε και ζήτησε να βγάλουν την πέτρα από το τάφον και εκραύγασε με δυνατήν φωνήν «Λάζαρε, δεύρο έξω». Ο Λάζαρος εξήλθεν του τάφου, δεμένος στα χέρια και στα πόδια. Ο Λάζαρος για να αποφύγει το μίσος των αρχιερέων, κατέφυγε στο Κίτιον της Κύπρου.
Ο Κύριος ανέστησεν τον Λάζαρον τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατόν Του, προκαλώντας θαυμασμόν στα πλήθη και θανάσιμον μίσος στους Φαρισαίους, (Ιωάν.ια΄45-57), οι δε αρχιερείς απεφάσισαν τον θάνατον του Ιησού.
Την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει η Μ. Εβδομάδα, η εβδομάδα των Παθών. εορτάζομε την ανάμνησιν της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, έξι ημέρες πριν προδοθεί και υποστεί τον σταυρικόν θάνατον. καθήμενος επί πώλου όνου, δηλώνοντας την άκραν ταπείνωσιν,. Οι Ιουδαίοι τον υποδέχτηκαν μετά Βαΐων και κλάδων κράζοντας «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου εν ονόματι Κυρίου», (Μάρκ. ια΄8-14).
Από την εξέχουσα υμνογραφία της εορτής, θα αναφέρομε ένα χαρακτηριστικό τροπάριον.
«Την κοινήν Ανάστασιν, προ του Σου πάθους πιστούμενοι, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός , όθεν και ημείς, ως οι παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες σοι τω νικητή του θανάτου βοώμεν «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». (Κατά Ματθαίον κα΄(18-43).
Το Απολυτίκιον αυτό μας βεβαιώνει την κοινήν ανάστασιν όλων των κεκοιμημένων, που θα συμβεί στην Δευτέρα Παρουσία.
Ο Λάζαρος, όταν ανεστήθη, ήτο τριάντα ετών και έζησε άλλα τριάντα χρόνια. Έγινε επίσκοπος Κιτίου στην Κύπρον και επέθανε σε ηλικία 60 ετών. Στις 17 Οκτωβρίου εορτάζομεν το ιστορικό γεγονός της μεταφοράς των Αγίων Λειψάνων του Λαζάρου εις την Κων/πολιν.
Η Ανάστασις του Λαζάρου διαφέρει από την ανάστασιν του υιού της χήρας στην Ναϊν και την ανάστασιν της κόρης του Ιαείρου, διότι και οι δύο αυτές αναστάσεις έγιναν αμέσως μετά τον θάνατόν τους. Ενώ η ανάστασις του Λαζάρου έγινε τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατόν του, που είχεν έλθει το σώμα σε αποσύνθεσιν.
Οι άνθρωποι την περίοδον αυτήν προετοιμάζονται για το Πάσχα, για μίαν εορτήν πολύ σημαντική, για την χριστιανικήν πίστιν, διότι εκείνη την νύχτα ο άνθρωπος έζησε μία νύχτα διαφορετική από τις άλλες, μία λαμπροφόρος νύχτα για την οποίαν ψάλλομεν «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια». Εορτάζομεν την νύχτα αυτήν την νέκρωσιν του Άδη και την απαρχή μίας άλλης ζωής, μιάς νέας αιωνίου βιωτής.
Η κοινή Ανάστασις είναι η προτύπωσις της κοινής Αναστάσεως, ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Ο Λάζαρος παρουσιάζεται ως προάγγελος της νίκης του Χριστού, επί του θανάτου. Προαναγγέλλει την ανάστασιν των νεκρών.
Την ημέρα της εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα ο Κύριος είδεν μίαν άκαρπον συκήν, την καταράστηκε και αυτή αμέσως εξηράνθην. Οι μαθητές θαύμασαν το γεγονός, αλλά ο Κύριος μίλησεν για την πίστιν και είπεν: «Αν έχετε πίστιν και ζητήσετε στην προσευχή σας, κάτι από τον Θεόν θα το λάβετε. όχι μόνον αυτό μπορείτε να κάμετε, αλλά και βουνό να μετακινήσετε», διότι η πίστις έχει πνοή Θεού, είναι βίωμα, είναι τρόπος ζωής,
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: «εορτάζομεν την εορτή αυτήν την μεγίστην και λαμπράν, με φαιδρότητα και θεοσέβεια κατά την οποίαν ανέστη ο Κύριος και μαζί του όλη η οικουμένη».
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας προϋπαντήσομε τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν, στην δική μας Ιερουσαλήμ, στην καρδιά μας.
ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ
Μαρία Τσακανίκα